Konijn T&C

Konijnen zijn super actieve dieren die veel ruimte nodig om elke dag naar hartenlust te kunnen ravotten. Een leven in een kooi is niets voor hen. 

Konijnen hebben behoefte aan een schuilplek om uit te rusten en zich te verstoppen, en aan een ruimte om rond te huppelen. Plaats de kooi op een rustige plek, uit het zonlicht en uit de tocht. Of buiten bij mooi weer.
• 1 VOLDOENDE GROTE KOOI PER KONIJN: min. 120x50 cm voor elk konijn. De kooi moet
minstens 40 cm hoog zijn, maar 50 cm of 60 cm is beter: zo kan hij probleemloos rechtop zitten op de achterpoten.
• TOEGANG TOT EEN REN: 2 m² voor een
dwergkonijn, 3 m² voor een konijn van gemiddelde grootte en groter dan 3 m² voor een groot konijn.
Vermenigvuldig de grootte van de kooi met 1,5 per extra konijn. Minimale hoogte: 70 cm. Als de
ren buiten staat: bedekt met gaas en voorzien van schaduwzones.
• ●OP DE BODEM: dry bed (is zacht voor de pootjes) of hennep voor binnen, zand, aarde of gras
voor buiten.

Konijnen zijn propere dieren: je kan ze leren om hun behoeften te doen in een toiletbak voorzien van hennep of houtpellets. Gebruik verschillende soorten strooisel voor de kooi en de toiletbak. Het best doe je hennep in de kooi en pellets in de bak.

Laat je konijn regelmatig vrij rondlopen: min. 2 u/ dag, liefst voor het donker wordt. Ofwel in een grote ren, ofwel in één of meerdere ruimtes in je huis: hou elektrische draden buiten zijn bereik. Op deze manier kan hij rondhuppelen en zijn omgeving verkennen door met zijn kin over voorwerpen te wrijven om zijn territorium af te bakenen!

KRust zijn ren uit met stimulerende spulletjes, zoals tunnels, snuffelmatjes, een zandbak om in te graven, krabpalen van karton en… een uitkijkpost in de hoogte!

Knagen is voor konijnen niet alleen een leuke bezigheid, maar ook een fysieke behoefte. Zijn
snijtanden blijven namelijk doorgroeien: door zijn voedsel te kauwen en door te knagen, slijten de
tanden. Daarom heeft hij behoefte aan materialen waar zijn tanden door slijten, zoals accessoires uit onbehandeld hout of geperst hooi. OPGELET: GEEF ZE NOOIT HARD BROOD!

Konijnen zijn strikte planteneters: in de natuur bestaat zijn voedsel uit vers gras, bladeren, schors en
wortels. In gevangenschap hebben ze nood aan voeding die zoveel mogelijk aansluit bij hun natuurlijke aard.

Konijnen hebben geen granen nodig in hun voeding! Hij heeft vooral behoefte aan hooi van hoge kwaliteit, en dat een hele dag door. Voortdurend kunnen kauwen is cruciaal om zijn snijtandjes te slijten.

Water is essentieel voor een vlotte spijsvertering. Konijnen moeten steeds vrije toegang hebben tot een drinkfles én een waterbak: een drinkfles in zijn kooi en een stevige waterbak in zijn ren. Controleer regelmatig het waterniveau: een konijn drinkt dagelijks ongeveer
150 ml per kg lichaamsgewicht.

Je kan hun hooimenu elke dag aanvullen met 20 tot 25 g (1 tot 2 eetlepels) geëxtrudeerde korrels
voor chinchilla’s. Deze complete en evenwichtige korrels voorkomen sortering, verspilling en dus voedseltekorten. Let er ook op dat je niet te veel korrels geeft, kwestie van overgewicht en andere gezondheidsproblemen te voorkomen!

Konijnen hebben een complexe spijsvertering en zijn gevoelig voor spijsverteringsproblemen.
• We raden af om verse groenten te geven aan konijnen die jonger zijn dan 6 maanden: dit kan
diarree veroorzaken.
• Wil je toch verse groenten geven aan jouw volwassen konijn, begin dan met enkele blaadjes of stukjes die je vooraf goed wast en droogt, en voer geleidelijk aan de hoeveelheid op. Haal alles weg dat hij niet binnen de 12 uur heeft opgegeten.

Dat is normaal! Konijnen eten een deel van hun eigen uitwerpselen op om hun spijsvertering beter te regelen en om bijkomende voedingsstoffen op te nemen, zoals vitamine B en aminozuren.

Konijnen zijn heel gevoelige dieren waar je rustig en geduldig mee moet omgaan. Ze houden niet van bruuske bewegingen en worden niet graag opgetild. Daarom zijn ze absoluut niet geschikt voor heel jonge kinderen. Het zijn geen knuffeldieren, ook al zien ze er zo schattig uit. 

Konijnen die geen uitweg zien, kunnen krabben en bijten. Het gebeurt zelfs dat ze hun ruggengraat
breken als ze aan gevaar willen ontsnappenAls een chinchilla schrikt, kan hij op zijn achterpoten gaan staan, hij laat een hoog gepiep horen en sproeit urine op het voorwerp (of de persoon!) dat hem schrik aanjaagt.

Laat je konijn in het begin met rust zodat hij zonder stress zijn nieuwe leefplek kan ontdekken. Zorg dat hij voldoende water en hooi heeft. Je kan beginnen met hem rustig toe te spreken, met een zachte stem, zonder dingen te forceren.Laat je chinchilla in het begin met rust zodat hij zonder stress zijn nieuwe leefplek kan ontdekken. Zorg dat hij voldoende water en voer heeft. Ga geleidelijk aan dichter bij zijn kooi zitten en spreek hem rustig toe met een zachte stem, zonder dingen te forceren.

Je kan proberen contact te maken door je handen naar voren te houden. Komt hij snuffelen? Dan kan je proberen om hem aan te raken en te strelen, maar steeds met respect. Je kan van de gelegenheid gebruik maken om wat geëxtrudeerde korrels aan zijn bakje toe te voegen.

Observeer je konijn en neem rustig de tijd. Sommige konijnen houden nu en dan van een streling, andere minder: respecteer hun karakter. Door de dingen niet te forceren, zal hij vertrouwen winnen en een band met jou opbouwen..

Net zoals een hagedis laat de chinchilla een stukje van zijn staart achter om te ontsnappen aan zijn vijanden. Maar zijn staart zal niet meer aangroeien! Daardoor kan hij evenwichtsproblemen krijgen en kan hij niet meer makkelijk rechtop op zijn achterpootjes staan. Neem je chinchilla dus nooit vast bij de staart, maar laat hem vanzelf op jouw arm kruipen, zonder hem schrik aan te jagen.

HONDEN EN KATTEN: JA, MAAR…
Konijnen zijn prooidieren! Let erop dat elk huisdier voldoende ruimte heeft. Zo voorkom je
dat het jachtinstinct van honden of katten wordt gestimuleerd.
• CAVIA’S? NO WAY!
Konijnen samen zetten met cavia’s is af te raden. Ze communiceren op totaal verschillende
manieren en hebben andere voedingsbehoeften. Bovendien kunnen ze ziektes overdragen die dodelijk zijn voor elkaar, zoals pasteurellose (zomerlongontsteking) en bordetellose.